Eerste bericht vanuit Tanzania!

De eerste week in Tanzania was erg indrukwekkend! Het internet deed het de eerste week niet op de academie waar ik hier ben, sorry dat jullie zo lang op nieuws moesten wachten… Er was een festival georganiseerd door de academie en hier zijn we volop in mee gesleurd. Ook hebben we onze studenten ontmoet en hebben we het stadje Bagamoyo doorkruist. Vanaf vandaag hebben we makkelijker toegang tot internet.

 

Het is een andere wereld hier, maar ik en mijn groepsgenoten genieten. Af en toe wat gewurm met de culturele verschillen en op het festival wat schokkende toneel en dans stukken gezien. Naast de ervaring van het festival en het opsnuiven van de directe omgeving van de academie Tasuba, is ook het acclimatiseren een ervaring op zich.

 

Er was even flinke schrik toen een groepsgenootje (Alieke, gaat film doceren hier) ziek werd op dag 4. Omdat ze direct de symptonen van malaria vertoonde ben ik met haar naar een kliniek geweest om op malaria te testen. We hadden eigen naalden en spuiten mee, en die waren ook nodig. De omgeving was niet zo steriel zoals wij die kennen. Alieke bleek geen malaria te hebben, en achteraf gezien zou dat ook wel erg snel zijn om op te lopen in de eerste week. De incubatie tijd duurt veel langer. Toen vervolgens Roel (gaat muziek compositie geven) uit onze groep ook ziek werd was het helemaal duidelijk dat het om een normale griep of voedselvergiftiging ging. Beiden zijn nu weer beter en de andere groepsgenoten en ik zijn gezond gebleven (misschien wel dankzij de vitaminepillen die ik van Eveline heb gekregen).

 

Hoe het er hier uitziet, zie de foto’s die ik binnenkort upload!

Het klimaat is prima te doorstaan, warm maar er waait een zeewind. Het landschap is een zandbak, met toch aardige begroeing van exotische bomen en struiken. De huisjes zijn van steen of klei. De academie zit aan het strand: wit zand en palmbomen, de zee hebben we al bezwommen, lekker warm water!

De mensen zijn hier erg aardig en ook beschermend! De mensen waar we direct mee te maken hebben (de studenten en docenten) dragen er zoveel mogelijk zorg voor dat we het naar ons zin hebben en dat ons niks naars overkomt. We leren ook snel Swhahilli te spreken (een begroeting duurt minstens 5 minuten en er zijn vele manieren om te groeten). Het ritme is vooral een aanpassing voor ons. Een wandeling van A naar B, waar we in NL 4 minuten over doen, kost hier meestal 20 minuten, omdat iedereen die je ontmoet je begroet!

Het eten is ook even wennen, op de academie kunnen we mee eten op de menza, maar er is amper variatie in voedsel. Rijst met bonen. Ugali (een pap van bloem en water) en vlees (denk: in stukken gehakte kip of rund). Af en toe spinazie. Omdat we aan de kust zitten valt er ook vis te eten, maar die is vaak direct na de vangst gegrild en er hangt niet veel vlees meer aan. We hebben echter al wat restaurantjes gevonden waar we aardappelen, pasta, beter zeevoedsel en meer groente kunnen eten, en een maal kost per persoon 2 tot 5 euro. Nu nog een markt vinden waar we fruit en noten kunnen halen! Op de campus groeit trouwens een mango- boom, waarvan er een vrucht heel hard op Conchita’s voet is gevallen!

Het festival was druk bezocht door mensen uit heel Tanzania. In ieder geval zat het hele stadje in het theater. Performance groepen kwamen uit heel Afrika. Ook liep er een handvol ‘Mzunga’ wat ‘white people’ betekent rond. Heel veel traditionele dans en muziek optredens gezien, echt geweldig wat een energie en kracht daar vanaf spat! Het publiek geniet hier ook het meeste van, te peilen aan de reacties vergeleken met de wat meer westerse dansoptredens. Een cultuurschok overkwam ons even toen er in een dans/muziek stuk een levende slang van 4 meter lang en zo dik als een flinke balk tevoorschijn kwam, die vrij tussen de dansers bewoog. Ook het toneel is van een andere orde dan die wij kennen. De duur van een toneelstuk is lang en er worden dingen vrij letterlijk gesuggereerd. Seksuele handelingen zijn erg in trek bij het publiek :P Geesten worden neergezet door zich als zombies gedragende acteurs en rituelen worden op het podium zonder pardon uitgevoerd. Zo werd er voor onze ogen een vogeltje gedood en zijn bloed opgedronken, om een vrouw die in het toneel stuk een psychose had te bevrijden van haar boze geesten! Het publiek reageert vaak uitbundig, ze komen het podium op, roepen en joelen, dansen mee, het is geweldig hoe interactief dit gaat. Na een toneelstuk ontstaat er ook vaak een debat tussen de ceremoniemeester, de acteurs en het publiek, bijvoorbeeld omdat het stuk over prostitutie of besnijdenis ging. Een dans of toneelstuk heeft hier altijd een moraal voor het publiek.

Wij hebben op de slotavond van het festival nog de filmpjes kunnen vertonen die onze voorgangers (studenten van de HKU die in maart hier zijn geweest) hebben gemaakt.

 

Vanmiddag zullen we de eerste lessen gaan geven. Het is nog even spannend hoe dat zal gaan, en zodra ik kan zal ik daar een nieuw bericht over plaatsen!

Oh ja, PS: ik zag dat je je aan moet melden om te kunnen reageren op deze blog. Sorry dat wist ik niet toen ik hem aanmaakte, ik had niet zoveel tijd om dat te ontdekken. Hopelijk weerhoudt het jullie niet om terug te schrijven!