Week 3/10
Veel uitval van elektriciteit. Het academiegebouw (in principe het theater en drie ruimtes voor muziek en multimedia) heeft een generator. Maar deze week bleek dat de academie de laatste tijd de man die de generator vult, niet op tijd betaald. Nogal balen, want juist de diciplines waarin wij lesgeven zijn behoorlijk afhankelijk van elektriciteit. Ik heb met Conchita wel lessen kunnen bedenken waarin je zonder elektriciteit iets kon doen, maar dat houd je ook niet een week vol. Eind deze week hoorden we dat de academie de generator weer zal vullen. Wij staan in ieder geval al klaar om de directeur te spreken over de noodzaak van elektriciteit. De direkteur is trouwens de initiatiefnemer van ons project hier en als je iets geregeld wilt, moet je eerst naar hem. Alles gaat hier namelijk strak via de hierarchie...
Maar goed, Conchita en ik hebben een bouwtekening voor lichtbakken gemaakt en door een timmerman hier in elkaar laten zetten. Dit gebruik je om door je papier heen te kunnen kijken wanneer je tekeningen maakt voor een animatie.
Woensdag was het een Nationale feestdag, Nyerere, de president die het multi-party systeem introduceerde in Tanzania. Er waren weinig festiviteiten. Maar het feit dat de studenten vrij hadden hebben we aangegrepen om de hele ochtend les te geven. Op het podium van het theater hebben we animaties gemaakt door de studenten als zijnde 'poppen' te fotograferen. Dit heet Pixellation. De studenten beleven dan zelf hoeveel bewegingen en wat voor lichaamstaal je nodig hebt om een animatie te maken, door het zelf te acteren, te fotograferen alsof je een animatie opneemt, en af te spelen op de computer. (De laptop had nog net genoeg batterij voor deze ochtend). Lol voor de studenten, ondanks wat verlegenheid hebben ze toch goed geacteerd. David heeft in de lucht gesprongen waardoor hij in de animatie van zijn foto's in de lucht leek te zweven.


Daarna hebben we een oefening gadaan om de gedachten te sturen, opgezet door Conchita. Twee pixellations bekeken (commercial playstation2 en videoclip Her morning elegance.) Pixellation Playstation2 gaan analyseren aan de hand van gedachtenoefening. A omschrijven situatie: wat zie je. B omschrijven eigen gevoelens bij zien van situatie. C gedachten opschrijven waarop je de gevoelens kan baseren. D argumenten geven voor deze bevindingen en gevoelens. E conclusie trekken: wat denk ik dat deze film mij wil vertellen? Waar gaat deze film over?
We deden deze oefening omdat we merkten dat wanneer we gemaakte animatie oefeningen gingen bespreken, de responsen vaak bleven haken op observeringen zonder onderbouwing. De gedachten oefening bleek veel te vergen van de studenten! Na analyse per individu kwam men ook niet veel verder dan de B-vraag. Maar toen we samen gingen analyseren konden ze toch zien dat je tijdens het observeren al conclusies trekt en gevoelens hebt, het omschrijven was alleen erg moeilijk voor ze dus daar hebben we ze bij geholpen. We zijn echt verbaasd dat de mensen hier, al zijn ze leeftijdsgenoten, niet weten hoe voor zichzelf te denken of hoe hun gedachten te kunnen scheiden om dat vervolgens te kunnen gebruiken voor analyse of inspiratie. Het is toch een kunst academie waar je van zou hopen dat docenten en studenten de hersenen uitdagen tot nieuwe dingen. Maar dat individuele denken, en vooral het kritisch denken staat op een laag pitje hier. Na het meemaken van de afgekapte discussie van vrijdag de 9e okt vermoeden Conchita en ik ook wel waar dit aan ligt. Toch, deze les met het analyseren van beeld, of het trainen van de gedachtengang werd wel als uitdagend gezien door de studenten. Ook toen we uiteindelijk bij conclusies kwamen en ze inzagen dat deze oefening ook goed te gebruiken valt bij het vormen van eigen ideeën, kwamen ze aardig los. We wensten dat we meer lesuren in de week hadden, dan deden we elke dag deze oefening, tot ze het zelf kunnen.

We hebben met de hele groep deze week bij een student thuis gegeten. Hij (Moyo) woont in Bagamoyo, niet op de campus. Ik vond het een bijzondere ervaring, omdat Moyo ons het eten zelf heeft laten voorbereiden, op de traditionele manier. Gekruide rijst met spinazie, uitjes en bonen gekookt in kokosmelk. En de plek maakte indruk op ons, hoe hij woont, de eenvoud en gezelligheid van een binnenplaatsje met medebewoners en een sterren hemel als dak. Naast de studenten die we les geven, is Moyo is één van de weinige jongens die zich als vriend opstelt zonder dat we het gevoel hebben dat onze huidskleur de reden van vriendschap is. Hij is geen studnet uit onze groep, we kennen hem wel via een student uit onze groep. Hier in Bagamoyo, of misschien algemeen gesproken in dit land, is het sociale contact heel direct en grootschalig. Iedereen groet iedereen, er heerst echt een community sfeer. Maar we - en dan vooral de meiden uit onze groep - worden toch ook erg vaak begroet door jongens die alleen in je geinteresseerd zijn omdat je wit bent. (want als je niet afrikaans bent, ben je rijk en bijzonder) Die versierders met foute intenties zijn best lastig van je af te schudden en dat is vermoeiend. Onze studenten en Moyo doen daarentegen normaal, daar zijn we blij mee.

Eind van week 3 was Conchita jarig! We hebben om half 1 s'nachts Tanzania tijd gezongen, dat was een gemiddelde tussen de nederlandse middernacht en de tanzaniaanse middernacht. Ik heb uit papier een konijntjes slinger geknipt (Conchita houdt van konijntjes) en de taart was banaan met honing (dat hadden op de markt gevonden) en stukjes chocolade van een reep die Eric me had meegegeven en die ik zuinig had bewaard. Met Moyo hadden we de volgende ochtend vroeg afgesproken omdat hij had voorgesteld om samen vissoep te maken en we dat wel een verjaardagsacticiteit vonden. Om half 7 stonden we met Moyo op het strand waar de bootjes van een nacht vissen terug kwamen varen. Daar hebben we verse visjes gekocht - nog voordat ze dus op de markt belandden! Bij Myoy thuis gingen we de visjes schoonmaken. Dit vonden de vegetarische Conchita en Sia toch iets minder leuk (ze eten wel vis hier om gezond te blijven maar die beestjes opensnijden en de ingewanden eruit halen hebben ze aan mij overgelaten). Ik vond het tof om te doen, ookal was het op een vrij lege maag even wennen, die rauwe vis in je handen. s'Middags hebben we geluierd en s'avonds zouden we op Tasuba een musical bekijken van een Duits-Tanzaniaanse productie. Dat was een beetje duf. En we hebben hard gelachen om de uitspraak van het swahilli van de duitsers. Om Conchita's verjaardag een mooi eind te geven hadden wen met studenten en vrienden bedacht een feestje op het strand te geven. De Tanzanianen gingen dat wel regelen, muziekinstrumenten, hout en vuur. Wij kwamen met drank, bananenbier! Een erg leuk sfeertje, vuurtje en er ontsond spontaan een nieuw lied in swahilli-engels voor Conchita. Toen het vuur net brandde werd ons toegefluisterd dat we beter om 12 uur de boel konden stoppen, omdat dit soort strandvuren verboden zijn! We hebben het feestje toen toch doorgezet, omdat we nu onze huidskleur als excuus konden gebruiken mocht het nodig zijn - een tourist wet immers van niks. Nu begrepen we ook waarom we het vuurtje vlakbij een hotel hielden, om dat excuus wat kracht bij te zetten. Haha, die Tanzanianen waren maar al te blij dat wij met ons nederlandse lef een feestje gaven. Maar we zijn netjes om 12 uur gestopt, je wilt toch geen mensen in de problemen brengen.
Dus, wat leuke ontmoetingen en ervaringen afgelopen week. Dat maakte de frustratie van de elektriciteitsuitval wel draagbaar.