Seth was zo flexibel om in te stappen en rond 5en reden we de ochtend in, nog donker en stil. Accra is luidruchtig en vies, veel wegverkeer en mensen op straat. Het was fijn om Eric te zien, maar wat vooral fijn is, is dat we de ervaring om op deze reis te zijn kunnen delen.
Het dorp was erg rustig toen we aankwamen, de weeshuiskinderen en de Belgische groep waren op uitstap. Hoewel ik al een aantal dagen van te voren had geprobeerd de kamer voor Eric en mij te regelen, bleek dat we nog steeds geen bed hadden. En na een hele middag rondvragen en wachten hadden we nog steeds geen bed. Het grappige is dat op het moment dat je denkt op de grond te moeten gaan slapen, er toch opeens actie komt. Iemand lopt mee naar mijn oude slaapruimte en zorgt er ineens voor dat al mijn spullen worden meegepakt en in de nieuwe kamer wordt gezet. Twee matrassen worden opeens ergens vandaan getoverd (ook dankzij hulp van een Duitse vrijwilliger die er nog 1 wist te liggen) en na een paar uur traagheid, is alles (behalve en bed-frame) binnen een kwartier geregeld!
We logeerden bij het huis van de lokale bar eigenaar. Op zijn binnenplaats woonden ook nog twee gezinnen (waarvan ik alleen de kinderen en vrouwen heb gezien) en een aantal studenten. We hebben ons aan iedereen voorgesteld en vanaf dat moment hebben we intens contact gehad met deze bewoners. De sociale controle is groot, soms een beetje benauwend (je wilt gewoon even naar je kamer en niet meteen met iedereen praten), maar dat is nu eenmaal de cultuur - plus, het beschermt jou en je spullen.
De kindjes waren direct fan van mij en Eric werd helemaal opgenomen door de studenten.
Die laatsten vroegen ons de oren van het hoofd over van alles en hebben ons de lokale taal geleerd: Fanti. Toen Eric na twee dagen had ontdekt wat hij binnen het project kon doen en vertelde dat hij waarschijnlijk de basisschool van het dorp ging verven, boden de studenten spontaan aan hem te helpen.
Eric heeft zijn handen uit mouw gestoken. In ca 10 dagen heeft Eric de muren van de Sankofa basisschool geschilderd, de hordeur van het weeshuis keukentje gerepareerd en samen met de lokale timmerman een dak van een huis vervangen.
Eén van de studenten heeft tenslotte nog de naam van de school op de buitenmuur gestencild. De laatste schilderdag ondervond echter een tegenslag. Eric had genoeg verf gekocht (daarvoor moet je eerst een half uur reizen naar Cape Coast) om alle buitenmuren van de school af te krijgen. Toen hij de laatste muren met de studenten wilde gaan schilderen, bleek dat er een pot verf was gestolen.
We waren vooral verbaasd; die pot verf stond in het weeshuis, waar altijd dezelfde mensen komen en waar een grote sociale controle heerst. En niemand had iets gezien toen we naar het verdwijnen van de pot verf vroegen...
Wat dat vooral ook benadrukt is dat je je weer beseft dat je een buitenstaander blijft en niet zal begrijpen hoe sommige dingen in elkaar steken, of weet dat je als wandelende portemonnee wordt beschouwd (je koopt toch wel weer een nieuwe pot verf, je hebt geld genoeg) en je niemand kan vertrouwen.
In elk geval, Eric heeft genoten om zo constructief bezig te zijn en hier zijn wat foto's van het resultaat en van de laatste avond waar we voor de studenten en kinderen van de binnenplaats kip hebben gekookt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten